ΟΙ ΣΠΑΣΑΡΧΙΔΗΔΕΣ

Τελικά με κανέναν δε μπορώ να συνομιλήσω πλέον κατ΄ιδίαν παρά μονάχα εγγράφως. Καθώς τα άψυχα πλήκτρα ούτε να μ΄ εκνευρίσουν μπορούν, ούτε μαλακία να μου πετάξουν, ούτε να μου παραστήσουν κάτι που δεν είναι ή δεν υπήρξαν ποτέ. Κάθονται ήσυχα, υπακούν τη σκέψη μου, την μετουσιώνουν σε γράματα, λέξεις και προτάσεις κι όλα καλά κι όλα ωραία. Το να προσπαθείς να ανταλλάξεις εκ του σύνεγγυς απόψεις με κάποιους που αφενός δεν παράγουν λογική κι αφετέρου ούτε καν σ΄ ακούνε όταν συνομιλείς μαζί τους παρά μονάχα παπαγαλίζουν τις θεωρίες που τεχνηέντως "σφήνωσε" στα σκατοκέφαλά τους το σύστημα. Από χρόνια είχε αρχίσει να μου σπάζει τ΄ αρχίδια. Οπότε τις έκοψα μια και καλή τις τετ α τετ συνομιλίες. Απομονώθηκα οικειοθελώς, έγινα επιλεκτικά ακριβοθώρητος και νιώθουν και αυτοί καλά χαμένη στο λαβύρινθο των ψυχαναγκασμών τους κι εγώ καλύτερα.