Ο ΕΥΦΥΗΣ ΞΕΡΕΙ ΠΟΣΟ ΒΛΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΩ Ο ΒΛΑΚΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΜΑΘΕΙ ΠΟΤΕ…

53 χρονών έγινα και δεν συναναστράφηκα ούτε έναν άνθρωπο στη ζωή μου που να μου παραδέχθηκε ή έστω να μου άφησε υποψία ότι μπορεί να υστερεί κάπου … Πόσο μάλλον ότι μπορεί (από αστοχία υλικού…) να είναι έστω και λίγο παραπάνω μαλάκας, ψώνιο, νούμερο, αφελής, κορόιδο, βλάκας, ευκολόπιστος, υποκριτής, ψεύτης, απατεώνας, αχάριστος, ρουφιάνος, αρχομανής, μωροφιλόδοξος, επιδειξιμανής, αργόστροφος, άπληστος, τσιγκούνης, μικρόψυχος, ζηλόφθονος, κουτσομπόλης, μνησίκακος κ.λ.π. κ.λ.π… Όλοι τους ήταν τέλειοι, ιδανικοί, παντογνώστες, πανέξυπνοι, πάνσοφοι, πανέμορφοι, ικανότατοι, εντιμότατοι, γενναιόδωροι, μεγαλόψυχοι, ταλαντέστατοι, μοναδικοί κι αναντικατάστατοι, κάτι σαν μικροί Θεοί θα έλεγα χωρίς ελαττώματα και με όλα τα προτερήματα φορτωμένα επάνω τους. Αφήστε το άλλο… ότι ποτέ δεν έφταιγαν αυτοί για οτιδήποτε κακό συνέβαινε τριγύρω τους παρά μονάχα οι άλλοι… Τώρα ποιοι είναι οι άλλοι…ειλικρινά δεν τους έχω βρει ακόμη… Καθότι κι όλους να τους ρωτήσω έναν προς έναν (τα 6,5 δις των ηλιθίων εννοώ) όλοι θα μου πουν οι άλλοι... Η ανθρωποειδής σχιζοφρένεια σε όλο της το μεγαλείο… Υ.Γ Η παραπάνω διαπίστωση - αν την αμβαθύνετε - περικλείει πολλά περισσότερα από αυτά που αναδεικνύει…