ΤΕΛΙΚΑ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΣΤΑΛΘΕΙ ΠΡΟ ΚΑΙΡΟΥ … ΕΙΧΕ ΤΑ ΔΙΚΙΑ ΤΗΣ...

Καλημέρα Πάνο. Σε παρακολουθώ μ΄ ενδιαφέρον και ειλικρινά σε συγχαίρω γι΄ αυτό που κάνεις. Έχω μελετήσει τα βιβλία σου …κι έχω αντιληφθεί πλήρως τις προθέσεις σου κι όλα αυτά που σε κάνουν να βλέπεις τον κόσμο από άλλη οπτική γωνία… Γι΄ αυτό αισθάνομαι την υποχρέωση (σαν πολύ μεγαλύτερός σου) να σου γνωστοποιήσω (αν και είμαι σίγουρος ότι το ξέρεις) , πως ότι και να κάνεις παιδί μου κανείς δεν θα σε πιστέψει και δεν θα σου δώσει σημασία… ούτε καν τα ίδια τα παιδιά σου. Η μήτρα των ανθρώπων δεν μπορεί να διακρίνει το «φως», είναι καταραμένη και τιμωρημένη να ζει εσαεί στη κόλαση και στο σκοτάδι. Κι αν είχες την δυνατότητα να δεις τα μέσα τους και δει το μυαλό τους θα διέκρινες τους ζερζεβούληδες διά γυμνού οφθαλμού… Διάβολοι είναι παιδί μου που μεταμορφώνονται σε άγγελους μόνο όταν έχουν κάτι να προσποριστούν … Χολή έχουν μόνο μέσα τους, σπέρμα και κόπρανα κι όσο μεγαλώνεις θα το διαπιστώνεις όλο και περισσότερο… Κάτσε να σου πω μια ιστορία και θα καταλάβεις… Κάποτε ένας παππούς που ζούσε σ΄ ένα ορεινό κι απομακρυσμένο χωριό, αποφάσισε στα τελευταία του να μοιράσει στους συγχωριανούς και στους φίλους του, τους κόπους του…τις 100 λίρες που είχε μαζέψει μετά από σκληρή δουλειά μιας ολοκληρης ζωής… Πήγαινε λοιπόν κάθε μέρα στο καφενείο και τους έδινε από μία λίρα μέχρι που σε 10 ημέρες τελείωσαν… Την 11η ημέρα που δεν είχε να τους δώσει άλλες, οι 10 φίλοι και συγχωριανοί του με το που έφυγε από το καφενείο για να γυρίσει στο σπίτι του να κοιμηθεί … συσκέφθηκαν κι αφού πρώτα τον αναθεμάτισαν … (τον τσιγκούναρο, τον παλιόγερο, τον μπήξε, τον δείξε που έχει κι άλλες και δεν μας τις δίνει…) αποφάσισαν μιας και ήταν ήδη και με το ΄να πόδι στο λάκκο να πάνε να τον σκοτώσουν για να τους τις πάρουν… Πήγαν λοιπόν αργά το βράδυ στο σπίτι του κι αφού πρώτα τον έπνιξαν πανεύκολα μιας και ήταν ανήμπορος και δεν πρόβαλε καμία αντίσταση φράζοντας την αναπνοή του με μαξιλάρι… ξεκίνησαν το ψάξιμο μέχρι την στιγμή που σ΄ένα από τα συρτάρια βρήκαν μια επιστολή που τους ευχαριστούσε που τον απήλλαξαν από το μαρτύριο του … Είχε καρκίνο και φρικτούς πόνους ο παππούς κι ήταν σίγουρος ότι αυτό θα ήταν το ευχαριστώ τους για την γενναιοδωρία του. Να θυμάσαι πάντα αυτή την ιστορία γιε μου και να ελπίζεις ότι εσύ δεν θ΄ ανταμοιφθείς με τον ίδιο τρόπο για τις υπηρεσίες σου… Ούτε ο Χριστός δεν μπόρεσε παιδί μου να τους πείσει…όχι για κανέναν άλλον λόγο, γιατί εμείς οι άνθρωποι είμαστε ελλειπείς…μόνο τους εαυτούς μας έχουμε την δυνατότητα ν΄ αυτοθαυμάζουμε, να παραδεχόμαστε και να πιστεύουμε... κανέναν άλλον … Συνέχισε αυτό που κάνεις…Αλλά να ξέρεις εκ των προτέρων ότι δεν θ΄ ανταμοιφθείς … Μίσος μόνο θα εισπράξεις, χλεύη, αμφισβήτηση, ανάθεμα και σαρκασμό. Με εκτίμηση ………………. Ηθικόν δίδαγμα: και λίρες να τους μοιράσεις… τον μπελά σου θα βρεις…