ΚΑΠΟΙΟΣ ΟΝΤΩΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ … ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΕΧΘΕΣ… ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΒΡΙΖΕΙΣ ΡΕ ΦΙΛΕ…ΕΝΩ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΑ...

ΜΑΣ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΩΝΕΙΣ… Γι΄ αυτό του απάντησα … Για να σας προσβάλω (όχι με κακή πρόθεση)… Για να σας κάνω να σκεφθείτε, να ψαχθείτε και να προβληματιστείτε για το αυτονόητο… Γιατί βρίζει αυτός ρε παιδιά και δεν το παίζει φιλικός και συμπαθής (όπως όλοι οι άλλοι) για να έχει φίλους …να πουλάει… και θέλει εχθρούς… Άμα είχες μπει του λέω φίλε μου στο «τρυπάκι» που έχω μπει εγώ από γεννησιμιού… και είχες τον χαρακτήρα μου χειρότερα θα έκανες… Και πρόσεξε το οξύμωρο …κοιτάς πάλι τον εαυτό σου και το εγώ σου…κι όχι την ουσία... Σ΄ ενοχλούν οι βριξιές μου (παρ΄ ότι δεν αναφέρομαι προσωπικά σε κανέναν) κι όχι οι λόγοι που με αναγκάζουν να το πράξω … Στους λόγους και στα νοήματα έπρεπε να είχες δώσει σημασία φίλε κι όχι στις λέξεις ... Άλλωστε εγώ δεν υπάρχω σαν άνθρωπος για να είμαι φιλικός και συμπαθής αλλά αντικειμενικός κι ακριβοδίκαιος … Με πνίγουν τα μέσα μου… Πόσο μάλλον που φωνάζω και βρίζω για να εστιάσουμε στη δημιουργία καλύτερων ανθρώπων και κατ΄ επέκταση για μια πιο δίκαιη κοινωνία κι όχι για να εκμαιεύσω προσωπικά, κομματικά ή συντεχνιακά συμφέροντα όπως οι άλλοι… κι αυτό σίγουρα αποτελλεί λόγο και για να με σεβαστείς και να με δικαιολογήσεις… Αυτοδύτης είμαι φίλε μου και μάλιστα μεγάλου βάθους χωρίς μπουκάλες οξυγόνου…Κατεβαίνω στα άδυτα της ψυχής μου και της ψυχής σας και ψάχνω να βρω το φως για να το ανεβάσω στην επιφάνεια ... κι αυτό όπως και να το κάνεις ... όταν δεν ακούγεσαι σου δημιουργεί ένταση κι εκνευρισμό...